Al hadden we het al een tijdje aan zien komen en zou niemand het raar hebben gevonden dat ‘onze Joep’ 2 jaar geleden op zijn 75e gestopt zou zijn als schaatstrainer van de leukste trainingsgroep recreanten. Mede dankzij Joep! …nu is het zover, Joep stopt!
Joep voelde haarfijn aan dat het plezier in het schaatsen en de trainingen dè intrinsieke motivator was (is) van ‘zijn’ groepje. Met overgave en inzet instrueerde hij ons de soms cryptische trainingsopdrachten. Twee maal 3 keer 300 / 500, één rust en dan opnieuw drie maal 2 keer 200 / 400. Is toch logisch?
Huishoudelijke mededelingen, updates van het wel en wee van clubgenoten die we soms wel, soms niet kenden. Onbelangrijk want de betrokkenheid van Joep was al voldoende om mee te leven en via hem verbonden te zijn met de Hijc.
En nu hangt ie zijn schaatsen aan de wilgen. Kan slechter, 77 jaar…!! en dan besluiten dat hardlopen en racefietsen alleen ook genoeg zijn om fit te blijven. Me dunkt! Menigeen zou er voor tekenen. Wij in ieder geval wel. Al was onder Joep ons eindniveau wel zo’n beetje bereikt, (meer zit er wrs. niet in..) bleef en blijft hij voor ons een voorbeeld en inspirator als het gaat om beter willen schaatsen en bewegen. Maar we denken ook graag terug aan de derde rondes na de training, de chocolademelk met slagroom en de koffietafelgesprekken. Zijn weerspiegelingen op het leven, daar waar het echt om draait; gezondheid, vriendschappen en welzijn. En natuurlijk de herinneringen aan goede tijden zoals de vele schaatstochten op de Weissensee.
Zijn trainingen waren wat ons betreft op sociaal, fysiek en mentaal gebied; mooi, mooi, mooi!
We zullen je missen Joep, bedankt!
Jan, Frits, Rob, Henk, Tjitte, Rien, Desiree, Rien, Wim, Rob.