Als je vanuit Ootmarsum aan komt rijden bij de start van de RBR slaat de twijfel even toe. We zullen toch wel goed zijn? Van een afstandje is er niets te zien, behalve een bosrand waar we nog net voor ons een auto met fietsendrager tussen de bomen zien verdwijnen.

Dus wij draaien ook de hobbelige zandweg op en daar op de parkeerplaats is het een gezellige bedrijvigheid. Het rek voor de fietsen wordt nog ter plekke vastgezet, terwijl de eerste van de ongeveer 60 deelnemers al aan het warmlopen zijn. Heel gezellig en gemoedelijk allemaal.

Superleuk om zo'n wedstrijdje te doen met allemaal bekenden. Het loopparcours is van de vorm "heen en terug", dus je komt iedereen wel een keertje tegen en de deelnemers delen onderling genoeg complimentjes en aanmoedigingen uit.

Ook de organisatie deed dit jaar een duit in het zakje. Het loopparcours was altijd op papier 2,5 km lang, maar "iedereen" weet: het is eigenlijk langer. Dit jaar was de lengte exact uitgezet. Het was een prettige verrassing toen we een bochtje om kwamen lopen dat we "al mochten keren". Ik weet het, dit slaat nergens op, je doet toch vrijwillig mee en de afstanden mogen ook best een beetje langer zijn, maar zo'n onverwacht afsnijweggetje voelt gewoon als een kadootje op het moment dat je bezig bent.

Verder ging het als vanouds. Het pittige fietsparcours met de heerlijke afdaling naar het publiek toe en daarna de tweede keer lopen, wat toch altijd even doorbijten is. Speciale vermeldingen zijn er voor de razendsnelle vader en zoon Benerink die echt iedereen achter zich lieten, de familie Grootenhaar die gezellig en supersportief met het hele gezin meededen en Hidde Laagland die, net op tijd, bijna letterlijk uit de auto werd gegooid om toch een heel mooie tijd te lopen.

Organisatie, bedankt voor dit wederom heel geslaagde evenement!